เป็นช่างศูนย์ Harley, เป็นต่อ Ugly Bike
งานที่ชอบกับงานที่เลี้ยงชีพ สมัยเด็กๆหรืออาจจะเป็นสมัยเรียน หรืออาจจะช่วงที่กำลังค้นหาตัวเอง ผมเชื่อว่าหลายๆ คนคงมีงานในฝัน คนที่โชคดีอาจได้เรียนในด้านที่ตัวเองชอบแล้วจบมาได้ทำงานตรงสายนั้นๆ ส่วนในกลุ่มคนอีกไม่น้อยที่ต้องก้มหน้าก้มตาทำงานเพื่อให้หมดไปวันๆ เขาเหลานั้นอาจเลือกไม่ได้ที่ต้องทนทำงานที่ตัวเองไม่ได้รัก
แต่ด้วยเมื่อโตขึ้น ภาระหน้าที่รับผิดชอบมากขึ้นจึงจำเป็นที่จะต้องอดทนกับงานที่ทำอยู่ เพื่อเลี้ยงชีพ เพื่อครอบครัว เพื่อจุนเจือคนที่เรารัก ….ส่วนใครหลายคนที่มีกำลังภายในพอ ก็อาจอยากออกจากงานมาเพื่อทำธุรกิจของตัวเอง หลายคนประสบความสำเร็จและอีกหลายๆผู้หลายๆคนประสบเหตุเรียกง่ายๆว่าเจ๊ง..!!
ซึ่งผมจัดอยู่ในประเภทหลังนี่เอง และนั่นคือต้นเหตุที่ทำให้ผมได้ทำงานในสิ่งที่ผมรัก……
หลังจากที่ผมได้พาตัวเองลาออกจากงานประจำเพื่อไปเปิดร้านอาหารของตัวเอง แล้วเจ๊งไม่เป็นท่ากลับมานั้น เป็นช่วงเวลาที่เรียกได้ว่าดิ้นรนทุกวิถีทางเพื่อเอาตัวรอด ทั้งรับจ้างใช้แรงตามโอกาสบ้าง วิ่งแกร็บไบค์บ้าง (ในระหว่างนั้นผมก็หาสมัครงานไปด้วย) แต่คงเพราะอายุที่มากขึ้น จึงยากที่บริษัทจะจ้างเข้าทำงาน ผมตกงานอยู่ 8-9 เดือน
จนอยู่มาวันนึงรุ่นพี่ผม(พี่โรบิ้น).ได้ทักแชทมาถามว่า “ต่อมึงอยากเป็นช่างฮาเล่ย์มั๊ย”….ไม่ต้องถามเลยครับว่าวินาทีนั้นหัวใจผมมันพองโตแค่ไหน มันสั่นไปหมด 8-9 เดือนที่ทนทำงานทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอด แต่อยู่ดีๆกลับมีโอกาสยื่นมา แล้วดันเป็นงานที่ผมชอบ(คือสายงานช่าง) แถมด้วยเป็นแบรนด์มอเตอร์ไซค์ที่ผมรัก นั่นคือฮาลี่ย์-เดวิดสัน และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นบนถนนสายใหม่ของผม
- หมายเหตุ แอดมินชวน ต่อ Ugly Bike มาคุยกับชาวเราด้วยการเขียน โดยผมพิมพ์ถามไป แล้วต่อรวบรวมพิมพ์ตอบกลับมา เหมือนผมได้กลิ่นประกายไฟในการเขียนแปล๊บขึ้นมาทันที อยากให้เพื่อนๆ ชาวเรา ร่วมแจมกันได้ในทุกแพลตฟอร์มตามความถนัด ใน DUSK CAMP ครับ