“รัชดารำลึก” ยิปซียุค’90 กับความทรงจำที่หวนคืน

ตลาดรัชดาไนท์น่ะหรอ!?!? …ถ้าถามผมอ่ะนะ ผมว่ามันมีสเน่ห์อะไรซักอย่างนะ ที่ตลาดอื่นๆทั่วไปในปัจจุบันมันไม่มีละ มันหาได้ยากละ ….ในยุคแรกของสี่แยกรัชดาตรงนั้นมันกำเนิดพื้นที่เล็กๆให้ผู้คนเข้ามาพบปะพูดคุย ซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้ากันในทุกวันเสาร์ และส่วนใหญ่จะเป็นของเก่าของมือสองแทบทั้งนั้น มีทุกอย่างแหละ สากกระเบือยันเรือรบ แต่ไม่มีชื่อป้ายตลาดนะ และก็ไม่มีชื่อเรียกแน่ชัดว่าเค้าเรียกตรงนี้ว่าอะไร

ในยุคที่โซเชียลยังไม่กำเนิดเกิดขึ้นในตอนนั้น มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยในการสื่อสาร ที่ผู้คนมาจากหลายๆที่เดินทางกันมากันมาร่วมคาราวานเปิดท้ายในยุคนั้น แต่สเน่ห์ที่คนยุคนั้นหลงไหลกันมากที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นการเดินชมของเก่าในคืนวันเสาร์ เดินตลาดคลองถมช่วงเย็นๆก่อน แล้วค่อยขี่รถมาดูอะไหล่รถดูรถสวยๆกันที่ลานพระบรมรูปทรงม้า

ตลาดรัชดาไนท์ในยุคนั้นหลายๆ คนมาเสี่ยงโชคลงทุนค้าขายกันร่ำรวยกันไปก็เยอะ จับทางดีๆก็ขายของกันได้ไม่ใช่น้อยๆ เพราะผู้คนที่เข้ามาเดินดูของเก่าในทุกๆ คืนวันเสาร์นั้นมากเหลือเกิน รถติดยาวกันตั้งแต่ตอนเย็นยันตี2 เพราะในยุคนั้นแล้วก็มีแค่คลองถมกับรัชดาไนท์นี่ล่ะที่เปิดดึกที่สุดของคืนวันเสาร์

แต่ตลาดรัชดาไนท์คงเป็นรอยต่อรอยสุดท้ายที่กำลังจะจบลงของอารยธรรมยุค90″ เช่นกัน ….เมื่อโลกโซเชียลเจริญเติบโตมากขึ้น ผู้คนเปลี่ยนพฤติกรรมการซื้อขาย ทิศทางของการตลาดในหลายๆที่เริ่มวิกฤติ และอีกหลายๆอย่างหลายปัจจัย จนต้องปิดตัวลง

ผมขายของเก่ามานานนะ ผมชอบขายพวกเครื่องบันทึกเสียงเครื่องฉายหนังบนโลกใบนี้มีเครื่องบันทึกเทป บันทึกวิดีโอ และก็เครื่องที่บันทึกอะไรได้มากมายหลายอย่างนะ ผมมีหลายอย่างหลายยี่ห้อเลยนะ แต่ผมยังไม่เคยเห็นเครื่องเล่นอะไรบนโลกนี้ที่มันบันทึกความรู้สึกของผมได้ซักที ผมคิดถึงคืนวันเสาร์นะ  “คิดถึงรัชดา”

บทความและภาพ จาก

ชีวานนท์ บุญรุ่ง