คุยกับ Aa Indian ผู้หญิงของหัวหน้าเผ่า เราไม่มีสิทธิ์
ผู้หญิงช้ำรัก กับการเดินทางข้ามโลก นำทางไปสู่เส้นทางใหม่อย่างน่าอัศจรรย์
ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงไทยคนนึงที่ผลุบโผล่ ผ่านหน้าฟีด Facebook ของพวกนิยมมอเตอร์ไซต์จะเฉลยคำถามของผมอย่างตรงไปตรงมาขนาดนั้น เล่าเรื่องไป หัวเราะไป ทั้งที่เป็นจุดเปลี่ยนใหญ่ของชีวิต แค่นี้ก็น่าสนใจมากพอที่ผมจะชวนเธอคุยผ่าน Facebook Live ร่วมชั่วโมง แถมคนดูไม่ยอมหนีไปไหนด้วยดิ
ความนิยมชมชอบในสองล้อของเธอชนิดเข้าเส้น พาไปสู่เรื่องที่เหลือเชื่อ ฝรั่งที่เป็นดีลเล่อร์ของ indian motorcycle ชวนร่วมงานด้วยกัน งานที่มีอิสระเป็นตัวของตัวเอง มีรายได้ และได้ทำในสิ่งที่รัก น่าอิจฉาสุดๆ อยากรู้จังว่า โอกาสแบบนี้ มันเกิดขึ้นได้อย่างไร
บางทีชีวิตก็แค่ต้องการความกล้า คนที่เผชิญหน้ากับความจริงได้ พร้อมรับกับเรื่องหรือสถานการณ์ที่ไม่เคยผ่านได้ ดึงตัวตนออกจากตัวเองได้ บางทีก็เห็นเธอในอริยาบทเท่สุดขอบ บางทีก็หวาน ขำ ยิ้มเยาะกับชีวิตและเวลาที่ล่วงเลยผ่านไป นั่นเป็นการแสดงออกที่ผมชื่นชม เพราะจริงๆ แล้ว คนเราก็ควรจะยิ้มให้ทุกเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่ก็คงมีบ้างที่เป็นยิ้มมุมปาก
ถามไปหยอกกันไปตามประสา แต่ผมก็มุ่งมั่นเต็มที่ เพราะอยากให้เธอเผยตัวตนและสถานะมากที่สุด คือ พอมีโอกาสถามแล้ว เหมือนเรื่องอยากรู้ในตัวเธอมากมายเต็มไปหมด ยิ่งเธอให้ความเห็นเปรียบเทียบศึกสองแบรนด์ด้วยแล้ว ยิ่งต้องขยี้ ก็รู้นะว่าเธอขายรถอะไร แต่ก็อยากรู้อีกนั่นแหล่ะว่า จะกล้าวิจารณ์คู่แข่งขนาดไหน แล้วจะเอาอะไรมาหักล้าง ความนิยมชมชอบของสาวก Harley ในหัวใจคนไทยได้อย่างไร
บทสัมภาษณ์มันดูสวยงามเหมือนภาพที่ถ่ายกลางหิมะ ยิ้มได้ แววตาดี แต่มันคงหนาวไม่น้อย ถ้าต้องไปยืนอยู่ตรงนั้น สายลมหนาวมันคงปะทะตัวเธออย่างจัง ก่อนจะเห็นรอยยิ้มนั้น แต่ไม่ยักจะเห็นเธอเล่าบ่นถึงความลำบากของการอยู่ที่นั่น สหรัฐอเมริกา มีอะไรที่เธอไม่ยอมบอกตรงๆ รึเปล่า เดี๋ยวขอกลับไปฟังอีกที
เอาเข้าจริงแล้ว เหมือนเธออยากกลับบ้าน ผมได้ยินเสียงนั้น มันมีความคิดถึง เป็นห่วงครอบครัว เหมือนนกที่รู้จักรังของตัวเอง ล่าสุด ในฟีดระบุพิกัดว่าเธออยู่เมืองไทย เดี๋ยวจะหาโอกาสดักเจอ ในฐานะของ FC คนนึง แค่นั้น!
