เป็นช่างศูนย์ Harley, เป็นต่อ Ugly Bike
ทำไมถึงต้องตั้งใจ
ทุกคนมีความสำคัญ
จนอยู่มาวันนึงรุ่นพี่ผม(พี่โรบิ้น).ได้ทักแชทมาถามว่า “ต่อมึงอยากเป็นช่างฮาเล่ย์มั๊ย”….ไม่ต้องถามเลยครับว่าวินาทีนั้นหัวใจผมมันพองโตแค่ไหน มันสั่นไปหมด 8-9 เดือนที่ทนทำงานทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอด แต่อยู่ดีๆกลับมีโอกาสยื่นมา แล้วดันเป็นงานที่ผมชอบ(คือสายงานช่าง) แถมด้วยเป็นแบรนด์มอเตอร์ไซค์ที่ผมรัก นั่นคือฮาลี่ย์-เดวิดสัน และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นบนถนนสายใหม่ของผม
Harley ทุกรุ่นมีอารมณ์การขับขี่ที่แตกต่าง หากจะมีคำถามว่าการเป็นช่างศูนย์นั้นยาก หรือลำบากอย่างไร ในส่วนตัวของผมเองโชคดีอย่างนึงในงานสายนี้ ผมจบช่างยนต์ทั้ง ปวช. และ .ปวส. มีโอกาสได้คลุกคลี ทำรถมอเตอร์ไซค์มาบ้าง ทั้งรถตัวเอง รถเพื่อน จึงไม่ลำบากนักที่จะปรับตัวให้เข้ากับงาน
คนเลือกรถ รถเลือกคน ท้ายสุดอยากฝากไว้ซักนิดครับว่า หากเรามีโอกาสได้ทำงานในฝันหรือได้ทำงานกับสิ่งที่เรารักแล้วนั้น คุณถือได้ว่าเป็นคนที่โชคดีมากกว่าคนอื่นมากมายนัก หากวันไหนที่เหนื่อยและท้อ ให้มองย้อนกลับมาในวันแรกที่เราได้ทำมัน ให้นึกถึงความรู้สึกในวันนั้นว่าเราพร้อมขนาดไหน เรารู้สึกมีความสุขขนาดไหนที่ได้ทำมัน…ด้วยความเคารพ
- หมายเหตุ แอดมินชวน ต่อ Ugly Bike มาคุยกับชาวเราด้วยการเขียน โดยผมพิมพ์ถามไป แล้วต่อรวบรวมพิมพ์ตอบกลับมา เหมือนผมได้กลิ่นประกายไฟในการเขียนแปล๊บขึ้นมาทันที อยากให้เพื่อนๆ ชาวเรา ร่วมแจมกันได้ในทุกแพลตฟอร์มตามความถนัด ใน DUSK CAMP ครับ
